Muhittin Öztürk Kimdir?

1938'de Trabzon'un Araklı ilçesinde doğdu. İlkokulu Araklı’da, ortaokulu babasının işi nedeniyle Muş Bulanık'ta okudu. Küçük yaşta ticarete başladı. 1965'te İstanbul'a yerleşti. Nakliye, müteahhitlik ve armatörlük sektöründe şirketleri var. Öztürk, dört çocuk babası.

Faruk Özak gece aradı

Salih Alparslan, benden önce Trabzonspor yönetimindeydi. Sayın Faruk Özak, beni gece geç saatlerde aradı. Sadri Şener ile birlikte yönetim kurulunu oluşturuyorlardı. Faruk Bey listeyi hazırlıyor. “Salih Alparslan telefonu açmıyor ama yaz onu” dedim. 1990 yılında seçildim. En çok oyu ben almıştım. Listede Salih Alparslan, Tuncay Bender, Kenan İskender, Faruk Özak ve Sadri Şener de vardı. Sadri Şener Başkan, Faruk Özak Asbaşkan, Kenan İskender ise her şeydi. Yönetimde Süleyman Atal, Cafer Hazaroğlu, Nevzat Şakar da vardı.

Bizim sektörde bile…

Bizim dönemimizde para aramak gibi bir sıkıntımız vardı. Arçil ve Şota'nın alınışı örnektir. Menajer işi yoktu o zamanlar. Menajerlik müessesesi, futbolculuların lehine kulüplerin aleyhine olan bir kurum. Dört milyona adam alıyorsun bir milyon menajere veriyorsun. Böyle bir para verilmemeli. Ben gemiciyim, gemi alıp satıyorum. Bizim sektörde bile böyle büyük paralar dönmüyor.

Sekiz yıl yöneticilik…

Üç sene Mehmet Ali Yılmaz'la, beş sene de Faruk Özak'la olmak üzere Trabzonspor'da toplam sekiz yıl yöneticilik yaptım. Ama seksen yıl gibiydi!.. Her yerde biz vardık.

Yaşadığımız her şey gurur verici

Trabzonspor'dan önce, Trabzonluyum. Trabzon ile gurur duyuyorum. Daha önce kamyoncuydum. Trabzon plakasıyla gittiğim bir yerde saygı görüyordum ve bununla övünüyordum. Bir anımdan bahsedeyim… Buradan Mersin'e yük taşıyoruz. Bir lisenin bahçesine kamyonları çektik. On üç - on dört kamyon var. Şantiye şefi geldi dedi ki Trabzon plakalı olanların hepsini boşaltın geri kalanları kantara gönderin. Ne olursa olsun yaşadığım şey çok gurur verici. Bir Trabzonluya hiç kimse yanlış yapamaz.

Trabzonspor, onur kazandırdı

Trabzonspor'un bana verdiği en büyük şey onurdur. Trabzonspor futbolcu alırken çok seçici olmalıdır. Trabzonspor, küme düşmüş takımdan, birinin lafı ile, denemeden, görmeden bugünkü yönetimin futbolcu aldığı gibi transfer yapmamalıdır. Giden yönetim 2.5 senede nerdeyse altmış futbolcu aldı. Şu anda bu altmış futbolcunun hangisi göze batıyor? Biri bile yok. Ben Hacıosmanoğlu yönetime geldiğinde kendisiyle bizzat telefonla görüştüm. Dedim ki ona Sayın Başkan tebrik ederim ama ben size oy vermedim, siz şimdi başkanımızsınız, sizden bir şey rica edeyim. Transfer olayı bir kulübü batırır ya da abat eder. O yüzden acele etme, dinle, öğren, körü körüne atlama. Bu işlerde 'ben bilirim' yok. Dedi ki, “Olur mu, ben çok iyi futbolcular bulacağım ama öncelikle çok iyi bir hocaya ihtiyacımız var.” Hami Mandıralı'yı aldık. Arnavut bir futbolcunun peşine takıldı ve bir sonuç alamadı. 2,5 yılda, kişi başına bonservis üçer milyondan elli - altmış futbolcu aldı. Daha çok verdiler ya… Üç yüz milyon dolar eder. Ama bittiler.

Arçil-Şota

Olaya Kenan İskender'den başlamalıyım. Kenan İskender kulübün her şeyiydi. O zamanlar Trabzonspor ne vakıfa benzerdi ne ana ocağına... Kulübün 1 lirası bile yoktu. Ben bir gün uçağa bindim. Biri birine anlatıyor: Arçil ile Şota'yı biz aldık. Arçil ve Şota daha ortalarda bile yok. Kenan İskender de öyle tutucuydu ki kulübün bir kuruşunu boşa harcamazdı. Kulüp ondan sorulurdu. Kulübün menfaati için yapamayacağı şey yoktu. Arçil ile Şota'yı almaya karar verdik. Bunları zaten Sadri Şener kiralamıştı, biz aylık ücretlerini ödüyorduk. Daha sonra Rusya, Gürcistan dağılmış. Bunları almak gündeme geldi. Kimisi almayalım diyordu. Bir gün bu konuyu görüşmek için çiftliğimde yemek verdim. İndirim yapın parayı peşin verelim dedim. İki milyon mark peşin para… Çok az olduğunu söylediler ama sonunda iki milyon 200 bin marka bu işi bağladık. Sonra Tiflis'e gittik. Son dakikada hem hocalar hem futbolcular vazgeçtiler. Bizi zorladılar sonunda anlaştık. Kendim peşini verdim, sonra da Aston Villa maçının geliriyle o parayı geri aldım. Dört yüz bin dolar da çeyrek finalden geldi.

Yılmaz'dan başkası

Transfer yaparken çok sık eleyip dokumalıyız. Avantajına, dezavantajına iyi bakılmalı. Her futbolcu Trabzon'a gelmez. Trabzonspor, şöhretli futbolcu transfer etmeyecek. Kimsenin tanımadığı gençleri bir yerden alıp getirecek. Tıpkı, Şota ve Arçil gibi… Gazeteler şimdiden yazıyorlar o geliyor, bu geliyor diye… Trabzonspor'un talip olduğu her futbolcuyu diğer takımlar kapar. Bizim zamanımızda böyleydi. Mehmet Ali Yılmaz, Ünal'ı transfer ettiği zaman, Ünal bugünkü parayla on milyon dolardı. O dönemlerde Türkiye'nin en pahalı futbolcusuydu. Ünal Karaman ı kimse alamadığı için biz aldık. O parayı Mehmet Ali Yılmaz'dan başka kimse veremezdi. Mehmet Ali Yılmaz, o günlerde Türkiye'nin en zengin adamıydı.

Mehmet Ali Yılmaz demişken…

Kendine muhasip iyi bir ağaydı. Öğleden sonra uykudan uyanırdı. Mehmet Ali Yılmaz'ı da kandıranlar oldu. Mehmet Ali Bey, diktatör bir adam değildir. Söz verdi mi sözünü yerine getirir. Genele bakıldığı zaman paranın yakışacağı adamdır. Ben artık hiç kimseyle yönetici olmam. Olmaya da kalksam kimse almaz beni. Hiçbir yönetici kendinden fazla bilen kişiyi yanında istemez. Benim en sevdiğim, inandığım kişi Faruk Özak'tır.

Trabzonspor gecesini unutamam

Yöneticilik zamanlarımda, televizyon yıldızıydım. Televizyonlara demeçler veriyorduk. Erdal Atalay'la yönetimde beraberdik. Takımın kamp yaptığı otele gittik. Biri gelip bana, “Ağabey; kimseye söyleme ama bana biraz para ver gidip salonu balonla süslemek için bir şeyler alayım” dedi. Beş yüz mark para verdim ona. Salonun kapısına da Trabzonspor gecesi yazdık. Harika bir gece oldu. Mekanı Artvinliler işletiyordu. Mekan için bile bir kuruş para almadılar. Hayatımda bu yaptığımız gece kadar hiç eğlenmedim.

Son alarak şunu söyleyeyim, Trabzonspor sevgimizde, asla ve asla çıkara yer yoktur.

(6 Nisan 2016)