1941 doğumluyum. Savaş yıllarından çocukluk anılarım var. Siyah muşamba perdelerle akşamları karartma. İkinci kata çıkan ahşap merdivenin altında siren çaldığında ıslak bezle kapısının ıslak bezlerle tecrit ettiğimiz sığınak. 1945'te Japonya'ya atılan atom bombaları hakkında evdeki konuşmalardan aklımda kalan bize yakın bir yerde atılırsa çok parlak bir ışık ve gürültü ile hepimizin öleceği idi.

Ganita'daki evimiz denize çok yakındı. Denizde hala savaşta atılmış serseri mayınlar olduğu konuşuluyordu. Kuzey'e baktığımda denizdeki ufuk çizgisinin arkasında Rusya vardı. Annem de babam da aileleriyle birlikte Birinci Dünya Savaşında Rus işgalinde Trabzon’dan muhacerete kaçmışlardı. 1945-1946 da büyüklerden Stalin’in Rusya’sının Trabzon dahil Türkiye'den arazi istediğini duyuyordum. O yıllardan aklımda kalan travmatik endişe, kuzeye baktığımda her an bir atom bombası patlamasına tanık olacağımız korkusuydu.

Güneşli bir günde dünya Bozburun'da gerçekten çok güzel. Balkona çıkıp etrafa baktığımda ölümlülük korkusunu dengeleyen ne güzel bir dünyada yaşıyoruz sonunda ölecek olsak da bunun kıymetini bilmekle yetinmeliyiz derim. Ama zihnimde o her an bir nükleer savaşın başladığının ışık ve gürültüsü ve yer sallantısı olabilirmiş angst'ı, derin endişesi zihnimden silinmedi.

Putin, KGB de insanlara işkence yapılması, rejim karşıtlarının sorgusuz sualsiz sürülmesi, öldürülmesini kurumlaştırmış KGB'nin Petersburg bölge şefi olarak yetişmiş bir megaloman. Dünyanın yönetiminde baş rollerden birini oynamak için gerekirse atom bomba patlatırım diyor. Şaka değil. Adam buz gibi, acıma duygusunun olduğunu sanmıyorum.

Benim Facebook sayfamda bir sürü ruh hastası devrimci "Batı düşmanı" var. ABD dünyanın birçok bölgesinde rejim değişikliği manevraları ile milyonlarca insanın ölümü, yaralanması, evini barkını, ülkesini kaybetmesi ile sonuçlanmış yanlışlar yapmış bir siyasi tarihe sahip. Pentagona bağlı rejimin Irak'ta yalan söyleyerek dünyanın başını nasıl belaya soktuğunu her aklı başındaki insan gibi biliyorum. ABD siyaset tarihindeki bu yanlışları lanetliyorum.

Türkiye'nin tarihinde çoluk çocuk kadın yaşlı Ermenilerin Ermeni oldukları için kesilmelerini de lanetliyorum. Ama bunların hiçbiri şu anda seri katil suratlı megaloman ırkçı milliyetçi hırsız çetesi lideri Putin'i ve rejimini sempatik veya mazur göstermeyi gerektirmez. Kim Putin ve rejimini sempatik göstermeyi devrimcilik sayıyorsa bu kişiyi ya ahlaksız ya da akıl hastası sayıyorum. Bu arkadaşlara bu sayfada rastladıkça, kimlik bilgilerine, özellikle okudukları okullara bakıyorum. İçimde bir his galiba bu da Mülkiye'den geçmiş diyor. Ne trajedidir ki haklı çıkıyorum. Ömrümün 1960-2008 arasında neredeyse 50 yılını geçirdiğim bu kurumun kurumsal kolektif sorumluluk diye bir şey varsa, Türkiye'deki ırkçı, jakoben, hürriyet, açık toplum düşmanlığı, tek savunulabilir ana kaynak tahsis mekanizması olan rekabet hukuku ve avantajsızlara sahip çıkan sosyal devlet kısıtı olan açık piyasa ekonomisine düşmanlık kilisesinin cahil ve kaba papazlarını yetiştirmiş olmanın sorumluluğunu taşıdığını tespit etmemiz gerekiyor.

Yaşasın hürriyetlere dayanan bir hukuk devleti için ölmeyi göze alanlar, yaşasın Ukraynalılar. Kahrolsun Putin ve köpekleri.

Prof. Dr. Yahya Sezai Tezel