Kutsal kitabımız Kur'an-ı Kerim'in Nahl suresi 125 ayetinde şöyle emrediliyor;

Rabbinin yoluna, hikmetle, güzel öğütle çağır; onlarla en güzel şekilde tartış; doğrusu Rabbin, kendi yolundan sapanları daha iyi bilir. O, doğru yolda olanları da en iyi bilir.

Dine çağrıda bile tartışma şekli güzellik üzerine kuruludur.

Şimdinin Müslümanlarına ne oluyorda öldürürken "Allahüekber" diye bağırıyor. Kendi gibi düşünmeyenleri hain ilan edebiliyor. Din kardeşlik ve barış önermiyor mu yoksa? Papa "İslam kılıç dinidir" derken haklı mıydı? Malum kendini itiraz edenlerin reisi durumunda hisseden DİB reisi Ayasofya'da hutbe verirken kılıca dayanmıştı. Papa söyediğinde isyan, Şeyhülislam yaptığında alkış. Bu iki yüzlülüktür. Dini anlayamamaktır, inancı tehdit haline getirmektir. Bu inanç anlayışı ister istemez tartışmalarımıza yansıyor ve tartışmayı kavgaya, kavgayı karşındakini yok etme düşüncesine götürüyor

Tartışmada güzellik bilgi ile olur. Gösteriş ve tehditle olmaz. Geri kalmışlığın kompleksiyle, babalanmanın, tehditler savurmanın, silah göstermenin İslam düşüncesiyle alakası yoktur. Şimdilerde kitaplardan silinmeye çalışılan Türk İslamının zirve ismi tüm yaratılmışlar Yaratan Tanrı'dan dolayı sevgiyi hak etmiştir diyen Yunus ne güzel söylemiş.

Bayram geliyor, kardeşlik ve barışı bireyin içinden çevreye yayılan sevgi olarak kutlamadıkça bayram, bayram değildir.

Bu düşünceyle tüm kardeşlerimin bayramını kutlarım.