Geçen hafta sona, mahalle arasında kurulan pazarların birine gittim. İki yıl öncesine kadar pazarlarda satıcılarda fazla idi alıcılarda. Bugünlerde pazarlarda satıcıda az, alıcıda. Bunun birkaç nedeni var. Pandemi nedeniyle herkes tedbirli. Pazaryerlerini değil genelde marketleri tercih ediyorlar. Pazardaki satıcılarda toptancıdan az ürün alıyor, köylerdeki üretici kadınlarda artık eskisi gibi üretmiyorlar, ayıca üretseler bile ulaşım bedeli fazla geliyor.

Pazar’da tercin ettiğim ürünlerin başında sebze gelir. Dereotu, maydanoz, nane, lahana, marul, yerli salatalık vs. Pazara erken saatte gitmezsen, istediğin sebzeyi bulma şansında azalıyor. Erken gitmeme rağmen pazarda hem istediğim sebze yoktu hem de fiyatlar neredeyse market fiyatlarına yakındı. Bir iki bağ dereotu, maydanoz aldım, pazardan ayrıldım.

Geçen yıl pazardan aldığım ürünlerin fiyatı bu yıl yüzde 50’ye yakın arttı. Diğer ihtiyaçlarımızın fiyatı da aynı oranda artmış durumda. Belirli kesim hariç toplumun büyük ekseriyetinin gelirinde ise en fazla yüzde 10-15 civarında bir artış var. Ne kadar hesap yaparsak yapalım, giderimizi ne kadar azaltırsak azaltalım, Bütçemizin açık vermesi kaçınılmaz oluyor. Bu açığı da kredi kartları ile gidermeye çalışıyor. Bu sefer borç daha da artıyor. Bugün ülkemizde belirli kesim hariç borçsuz insan yok desem yanlış olmaz.

Piyasalardaki fiyat atışını, üreticilere bağlamak, yani beşe üretip 10’a satıyorlar, demek doğru değil. Çünkü üreteci de sıkıntılı. Gübresinden, tohumuna, işçilik ücretine, ulaşıma, akaryakıta vb hepsinin fiyatı artıyor. Bu sarmaldan kurtulmamız için, üreticiyi desteklemek gerekir. Üretici desteklenirse, fiyatlar da otomatik olarak aşağı iner. Bu destek, araziye değil ürüne verilmelidir.